Morderstwo June Devaney

Czteroletnia June Devaney została znaleziona martwa w dniu 15 kwietnia 1948 roku na terenie ogrodu przy szpitalu w mieście Blackburn w północno-zachodniej Anglii. Jej młode ciało nosiło znamiona gwałtu, a śmierć nastąpiła w efekcie roztrzaskania czaszki dziecka o pobliski mur.

Dziewczynka przebywała już od kilku dni w szpitalu, gdzie leczona była z powodu zapalenia płuc. Jej zniknięcie z łóżeczka zauważyła koło północy dnia poprzedniego jedna z pielęgniarek. Zaalarmowana lokalna policja odkryła zwłoki po kilku godzinach poszukiwań. Ze względu na to, że było to już trzecie niewyjaśnione zabójstwo dziecka w tej okolicy w ostatnim czasie (wcześniej zginęli John Smith i Eilleen Lockart) i należało się liczyć z silnym naciskiem opinii publicznej na szybkie rozwiązanie sprawy, śledztwo otrzymało najwyższy priorytet.

W toku czynności operacyjnych ustalono, że sprawca prawdopodobnie zakradł się w nocy do szpitala przez jedno z uchylonych okien, zabrał z łóżeczka małą June i także oknem opuścił budynek. Jedyny z dwóch śladów istotnych dla sprawy zabezpieczonym na miejscu zdarzenia była włókna materiału zostawione na jednym z okien, które zgodne były z włóknami ujawnionymi na ciele zgwałconej dziewczyny. Drugim elementem układanki były ślady linii papilarnych znalezione na butelce znajdującej się pod łóżeczkiem dziecka, których nie udało się przyporządkować do nikogo z obsługi szpitala ani żadnego z pacjentów. Przyjęto zatem hipotezę, że zarówno włókna, jak i odbitki opuszków palców na butelce pochodzą od sprawcy.

Ze względu na to, że porównanie zabezpieczonych śladów linii papilarnych z obecnymi wówczas we wszystkich brytyjskich bazach (ponad 1 mln odbitek) nie dało żadnego rezultatu, prowadzący sprawę inspektor Campbell  wyszedł z następująca propozycją. Mianowicie zaplanował pobranie odbitek daktyloskopijnych od wszystkich mężczyzn w wieku powyżej lat 16, którzy mieszkali lub pracowali w okolicach Blackburn. Nikt nigdy wcześniej nie odważył się na poddanie weryfikacji tak dużej grupy potencjalnych podejrzany i także tutaj przełożeni inspektora mieli spore obiekcje przed zastosowaniem tej metody w kraju, gdzie daktyloskopia kojarzyła się jednoznacznie z więźniami. Jednak brak postępu śledztwa oraz nacisk opinii publicznej skłoniły policję oraz władze miasta do rozpoczęcia tej operacji.

Niestety, zebrane w oparciu o spisy wyborców oraz listy pracowników fabryk kartoteki odbitek daktyloskopijnych mieszkańców okolic Blackburn, nie przyniosły żadnego dopasowania.  Dopiero pogłębione poszukiwania potencjalnych sprawców, którzy mogli uniknąć zaewidencjonowania w oparciu o te bazy osobowe, doprowadziły do liczącego 22 lata Petera Griffiths’a. Został aresztowany i wkrótce przyznał się do winy.

Tym samym trwające trzy miesiące pierwsze na świecie masowe pobieranie odbitek daktyloskopijnych w celu znalezienia winnego morderstwa zakończyło się sukcesem po zebraniu ponad 46 000 kartotek. Taktyka ta została potem w przyszłości  wielokrotnie powtórzona i rozszerzona także na inne techniki kryminalistyczne –  np. na masowe badania DNA.

Peter Griffiths – morderca June

Po dwudniowym procesie i trwającej jedynie nieco ponad 20 minut naradzie przysięgłych, Peter Griffiths został uznany za winnego i skazany na karę śmierci przez powieszenie. Wysiłek obrony ukierunkowany na uznanie oskarżonego za chorego psychicznie nie powiódł się. Wyrok wykonano 19 listopada 1948 w Liverpoolu.

Źródła:

1. Jürgen Thorwald: „Stulecie detektywów”. Znak 2009.

2. Murderopedia.

3. Wikipedia.

Autor: PR